ks. hm. Jan Mauersberger

(1877-1942)
ksišdz, działacz harcerski i społeczny. Zwišzał z harcerstwem w roku 1912.W latach 1915-1916 był członek Naczelnej Komendy Skautowej w Warszawie, następnie komendantem Zwišzku Harcerstwa Polskiego (ZHP) w Królestwie Polskim. W latach 1920-1921 działał na rzecz zjednoczenia organizacji harcerskich i skautowych w ZHP. W 1919 został powołany na kapelan Wojska Polskiego. W 1923 oraz 1927-1929 stał na czele ZHP. Wiedział, że konieczny jest system działania duszpasterskiego w ZHP. Podjšł pierwsze działania majšce na celu stworzenia struktur kapelanatu harcerskiego ZHP. W latach 1924-1925 stał się jego nieformalnym, naczelny kapelan. Dzięki jego staraniom Arcybiskup Metropolita Warszawski ks. kard. Kakowski formalnie powołał na funkcję Naczelnego Kapelana ks. Antoniego Bogdańskiego, który został zatwierdzony przezeń, jako ordynariusza Władz naczelnych ZHP. W tym samym roku ks. Bogdański otrzymał błogosławieństwo od Papieża Piusa XI dla swojego działa. Ks. Jan został powołany na kanclerz Kurii Polowej Wojska Polskiego i pełnił tę funkcję w latach 1935-1939. Gdy 27 wrzeœnia 1939 roku polskie harcerstwo przeszło do konspiracji stanšł w kraju na jej czele po raz kolejny ks. Jan Mauersberger, pełnišc wówczas funkcję wiceprzewodniczšcego ZHP. Przewodniczšcy Michał Grażyński znalazł się na emigracji i stamtšd kierował pracš harcerstwa. Mauersberger kierował więc i koordynował działaniami harcerzy, objšł też formalnie funkcję Naczelnego Kapelana. W 1942 roku ks. Mauersberger umiera.

Był drogowskazem dla wielu harcerzy niezależnie od tego jakie funkcje pełnili: zastępowego czy naczelnika. Starał się być bojownikiem o cnoty i ideały chrzeœcijańskie w Polsce dopiero co odrodzonej po długich latach zaborów. Skonstruował fundament na którym opiera się całe życie religijne naszego harcerstwa. Nie zależało mu na nominacjach i zaszczytach. Robił swoje tak, jak uważał za słuszne. Nie odmawiał pomocnej ręki tym, którzy o niš zabiegali. Czuł się odpowiedzialny za wyglšd i religijny charakter harcerstwa. Zawsze był na służbie wiary i Ojczyzny. „Bóg jest dla mnie Ÿródłem wszelkiego dobra i siły. Z życia Koœcioła, z modlitwy i sakramentów czerpię Boskie życie dla duszy, aby je dawać innym, szerzšc wokoło siebie Królestwo prawdy i dobra. Jestem na służbie Boga, który jest Duchem najwyższym. rozwijam się duchowo i doskonalę. Całym życiem pełnię wolę mojego Pana.” Takie przesłanie, które tak głęboko się w nim zakorzeniło, pragnšł wszczepić wszystkim młodym ludziom – harcerzom, aby w swym życiu i służbie harcerskiej być coraz lepszym, dawać siebie innym nie oczekujšc niczego. Nie rzucał słów na wiatr. Zamiast gromkich przemówień wolał działać, a swš postawš przyczyniać się w wychowanie „nie marnuję sił i czasu na jałowš krytykę, próżne słowa. Przez pracę zwiększam dobro w mojej OjczyŸnie i na œwiecie.” Pracował i działał jakby wszystko zależało od niego. Organizację, naród Polski traktował jak jeden organizm, silny i potężny, jeœli działa harmonijnie, jeœli wszyscy robiš to, co należy do ich obowišzków.

„W tym duchu prawa i w poczuciu odpowiedzialnoœci za duszę narodu i za jego przyszłe losy podejmuję pracę nad sobš. Pogłębiam wiedzę, kształcę charakter, krzepię ducha i serce w nieustannym radosnym wysiłku budowania Polski według myœli i woli Chrystusa.”