Krzysztof Kamil Baczyński

Gdy zginšł w powstaniu warszawskim, miał zaledwie 23 lata. Poległ czwartego sierpnia na placu Teatralnym w obronie Pałacu Blanka, niemal dokładnie tam, gdzie teraz stoi Nike Warszawska.

Zostawił po sobie wiersze odbijane na podziemnej drukarce i pliki rękopisów zapełnionych swymi poezjami i fragmentami prozy. Dzięki pieczołowitej trosce przyjaciół i rodziny Baczyńskiego cała ta prawie spuœcizna ocalała od zagłady i już w 1947 roku ukazał się obszerny jej wybór pt. Œpiew z pożogi, a w czternaœcie lat póŸniej (1961) – pokaŸny z pietyzmem wydany tom pt. Utwory zebrane,

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie 22 stycznia 1921 roku. Był jedynym synem Stanisława i Stefanii z Zieleńczyków. Jego ojciec, żołnierz i pisarz, człowiek niezwykle wykształcony, o szerokich horyzontach umysłowych i dużej kulturze literackiej, był w dwudziestoleciu międzywojennym krytykiem i historykiem literatury, autorem cennych prac z tej dziedziny. Matka, kobieta o żywym i chłonnym umyœle, pracowała jako pedagog w warszawskim szkolnictwie, próbujšc jednoczeœnie sił na polu twórczoœci dla dzieci i młodzieży. Baczyński ukończył gimnazjum im. Batorego w Warszawie w roku 1939, a więc w przededniu katastrofy wrzeœniowej. Cień klęski padł na cały rozwój duchowy młodego poety, przeniknšł całš jego twórczoœć, nadał jego poezji piętno tragizmu.

Baczyński to symbol wielkoœci bohaterstwa pokolenia polskich „Kolumbów”, najwspanialszy wikt tego wszystkiego, co najlepsze w polskiej młodzieży. Wczeœnie stał się legendš, jego imieniem dziœ w wyzwolonej ojczyŸnie ludzie nazywajš ulice i szkoły swych miast, harcerze swe zastępy, jego wiersze żyjš w œwiadomoœci narodu, bowiem wyrażajš jego walkę i nadzieję, jego porywy i cierpienia. Baczyński w czasie okupacji brał czynny udział w podziemnym życiu intelektualnym warszawskiej młodzieży artystycznej; wraz ze swš młodziutkš żonš, Barbarš z Drapczyńskich, studiował polonistykę na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego.

Mimo słabego zdrowia chciał czynem zbrojnym dopełnić swego patriotycznego obowišzku, bo tylko w walce z najeŸdŸcš widział swe miejsce. Zwišzawszy się z organizacjš AK wstšpił do Harcerskich Grup Szturmowych, przeszedł w nich tajne przeszkolenie bojowe kończšc podziemnš Szkołę Podchoršżych, uczestniczył w akcjach bojowych, był członkiem słynnych batalionów „Zoœka” i „Parasol”. Współredagował konspiracyjny miesięcznik „Droga”, niejednokrotnie własnoręcznie składał i odbijał swe poezje w tajnych drukarenkach, przepisywał je też ręcznie i ozdabiał własnymi pięknymi winietami i rysunkami. Gdy wybuchło powstanie, walczył w szeregach plutonu młodzieżowego wraz z II Batalionem Motorowym w okolicy placu Teatralnego. Tam właœnie spotkała go œmierć.

Dopiero w styczniu 1947 roku przy porzšdkowaniu ruin Ratusza odkopano szczštki poety. Rozpoznała je matka Baczyńskiego. We wspólnym grobowcu wraz ze swš żonš Barbarš, która zmarła od ran w dwa tygodnie po jego œmierci, pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powšzkach.