My, kraj bez Quislingów

słowa: Andrzej Gawroński 
Na melodię: „Naprzód, drużyno strzelecka" 


Walka na śmierć i na życie,                      a
Walka o honor i byt,                             E a
A wy tam zza morza patrzycie,                    a
O, Anglio, czy tobie nie wstyd?                  E a

	My, kraj bez Quislingów, Petainów,       G
	My, naród nadziei i snów,                F
	Za kilka „coltów" i „stenów"             E a
	Krwawimy od Odry po Lwów.                E a
	Za kilka "coltów" i „stenów"             F a
	Krwawimy od Odry po Lwów.                E a

Wezbrało Bałtyckie Morze,
To polskich matek są łzy,
Nad Francją czerwienią się zorze,
A bruki Warszawy od krwi!

	My, kraj bez Quislingów, Petainów...

Nie wahał się żołnierz, o głodzie
Na czołgów niemieckich szedł stal.
Dla ciebie - angielski narodzie,
Bo tobie uwierzył i padł.

	My, kraj bez Quislingów, Petainów...

Za nasze ofiary i męki,
Cóż dumna Anglio, nam dasz?
Czy mamy ci złożyć podzięki,
Czy rzucić przekleństwo ci w twarz?

	My, kraj bez Quislingów, Petainów...

Dziś jeszcze cierpliwie czekamy
Z ojczyzny Cromwella — na znak,
By polskich sztandarów drzewcami,
Powstańczy wyrąbać znów szlak.

	My, kraj bez Quislingów, Petainów...

Przysięgnij żołnierzom, co leżą
W ciemnych mogiłach wśród drzew,
Niech oni ci najpierw uwierzą,
A wtedy my damy swą krew!

	My, kraj bez Quislingów, Petainów...






Jeszcze jedna pieśń „Andrzeja", partyzanta ze zgrupowania „Ponurego". Narodziła się na Kielecczyżnie w okresie trwania akcji „Burza", 
w drugiej połowie 1944 roku. Do dziś wspominana przez weteranów jako jedna z najbardziej dobitnych pieśni przesiąkniętych goryczą 
i wyrzutem. Żołnierzom kojarzy wciąż z marszem na pomoc walczącej Warszawie, ale śpiewana była jeszcze długo — 
również po wojnie w oddziałach organizacji WiN dowodzonych przez Antoniego Hedę „Szarego".