Rozszumiały się wierzby płaczące

słowa: Roman Ślęzak
mel. Na podstawie „Pożegnania Słowianki” Wasyla Iwanowicza Agapkina

 
Rozszumiały się wierzby płaczące -       a E
Rozpłakała się dziewczyna w głos!        E a
Od łez oczy podniosła błyszczące -       d a
Na żołnierski, na twardy życia los...    E a

	Nie szumcie wierzby nam -        a E
	Z żalu co serce rwie,            E a
	Nie płacz dziewczyno ma,         a d
	Bo w partyzantce nie jest źle!   E a

	Do tańca grają nam -
 	Granaty, visów szczęk,
 	Śmierć kosi niby łan,
 	Lecz my nie wiemy co to lęk!

Błoto, deszcz, czy słoneczna spiekota -
Wszędzie słychać miarowy równy krok,
To maszeruje ta leśna piechota
-Na ustach śpiew, spokojna twarz, pogodny wzrok.

I choć droga się nasza nie kończy,
Choć nie wiemy gdzie wędrówki kres?
Ale pewni jesteśmy zwycięstwa,
Bo przelano już tyle krwi i łez!

        Nie szumcie wierzby nam...

Pokochałaś, cóż - nie wstyd się przyznać -
Partyzanta pokochać jest źle.
Rusza w drogę wołyńska dywizja -
Otrzyj łzy i zapomnij dziewczę mnie!

	Nie szumcie wierzby nam -	
	Z żalu co serce rwie,
	Nie płacz dziewczyno ma,
	Bo w partyzantce nie jest źle !	

	Do tańca grają nam -
 	Granaty, visów szczęk,
 	Śmierć kosi niby łan,
 	Lecz my nie wiemy co to lęk!