Quasimodo

kap. III próg

Katedra w rękach wroga,                        a d a 
Mór, głód, ofiary krwi                         d E7 
Cierpliwy naród w progach                      a d a 
U zatrzaśniętych drzwi.                        d E7 a 
	
Pociągnął wróg za sznury,                      a d a 
By kłamać zaczął dzwon,                        d E7 
Ale nie runął z góry                           a d a 
Oczekiwany ton.                                d E7 a 
	
      Bo garbus u jego serca wisi              G7 C G 
      I w spiż parszywym tłucze łbem           G7 C 
      Rozbrzmiewa w niespodziewanej ciszy      G7 C G 
      Jego ni to rechot, ni to jęk.            G7 E7 a 
      On ceni czyste dzwonu dźwięki,           E7 a E 
      Prostują mu garbaty los,                 E7 a (G) 
      Więc widząc kto wziął sznur do ręki      C G7 
      Odebrał Panu Jego głos.                  E7 a 
	
Więc rodzi wściekłą burzę	
I tłumny plac i gmach
Przeklina wróg przy sznurze
Przeklina tłum we łzach.
	
- Uwolnij dzwon poczwaro
Nie ma co jeść, co pić
Nasycić daj się wiarą
Daj chociaż dzwonom bić!	

      - Dopóki sznura wroga dłoń dotyka
      Niech huczy w nawach próżna złość
      Ja wisieć będę Panu u języka
      Aż będzie któryś z nas miał dość.
      Lecz nawet gdy mnie diabli wezmą
      Poświadczy świętych figur rząd,
      Że jeden garbus karku nie zgiął
      Wśród upodlonych klątw.


1983