Niech...

Krwią niech szafuje - kto krew ma na zbyciu,          f c 
Krzyk niech podnosi - kto zapomniał mowy.             f c 
Zniszczeń niech żąda - kto w sobie ma nicość,         g d 
Głową w mur bije - komu nie żal głowy.                g d 
Forsą niech szasta - kto się w forsie tarza,          a e 
Obietnicami - kto słowo ma za nic.                    a e 
Klątwy niech ciska - kto nie czci ołtarza,            F F0 a 
Niech bluźni, kto żadnych nie uznaje granic.          E E7 a  

	A ty siej. A nuż coś wyrośnie.               d A 
	A ty - to, co wyrośnie - zbieraj.            d A 
	A ty czcij - co żyje radośnie,               F C 
	A ty szanuj to, co umiera.                   B g A 

Niech wstydu się lęka - kto próżnią nadęty,
Niech strachu się wstydzi - kto mężny głupotą
Niech pytań nie stawia - kto czuje się świętym,
Wyroki niech miota - kto schlebia miernotom.

Łzami niech kłamie - kto się współczuć wstydzi
Śmiechem niech szydzi - kto nie zaznał skruchy
W orszak niech wierzy - kto nie wie gdzie idzie
Orkiestr niech słucha - kto na głos jest głuchy

	A ty siej. A nuż coś wyrośnie...

Niech nienawidzi - kto nie umie sławić,
Niech łże - kto w pychy uwierzył bezkarność,
Świat niech opluwa - kogo gorycz trawi,
Życie niech trwoni - kto je ma za marność.

Niech się nie zdziwi - kto zbawców wciąż słucha
Że będzie rabem kolejnych cezarów,
Którzy okręcą kikut jego ducha
W po stokroć sprane bandaże sztandarów.

	A ty siej. A nuż coś wyrośnie.
	A ty - to, co wyrośnie - zbieraj.
	A ty czcij - co żyje radośnie,
	A ty szanuj to, co umiera.
	I pamiętaj - bo dana Ci pamięć:
	Nie kłam sobie - a nikt ci nie skłamie.