Gdy uczniów swych

1.Gdy uczniów swych posyłał Pan      e C
  by nieœli wieœć radosnš            D e
  żegnajšc ich dał swojš moc         e C
  i mówił im tak z radoœciš:         D e    C D G

    R:Nie warto na drogę tę          G D
      Sandałów i płaszcza zabierać   C D     C D G
      Nie trzeba nam srebra brać
      O dach nad głowš zabiegać

2.Nowinę tę głosili więc
  po czterech stronach œwiata
  bogaci tak nie majšc nic
  bo miłoœć jest tak bogata.

3.Gdy ukończyli żniwo swe 
  w ostatniš podróż ruszali
  patrzyli w niebo na Ojca dom
  i tak z radoœciš wołali.