Pseudonim „Alek”, "Glizda", „Kopernicki”. Urodzony 3 listopada 1920 roku. Jego ojciec Aleksy był inżynierem tecgnologiem, matka Janina (z domu Sagatowska) - inżynierem chemikiem.
 Podczas nauki (1932-39) wchodził w skład zespołu harcerzy 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy przy gimnazjum i liceum im. Stefana Batorego tak zwanej „Pomarańczarni” – od pomarańczowego koloru, wybranego przez drużynę na swą barwę.
 We wrześniu 1939 wraz z kolegami z drużyny opóścił Warszawę i wszedł w skład Batelionu Harcerskiego dowodzonego przez komendanta szczepu "Pomarańczarnia" hm Lechosława Domańskiego "Zeusa". Do stolicy wrócił już październiku.
 Przed wstąpieniem do Sarych Szeregów (wiosna 1941) był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ między Pawiakiem a Centralnym Aresztem Śledczym na Daniłowiczowskiej.
 Wstąpił do Chrągwi Mazowieckiej SzSz i objął drużynę w hufcu "Mokotów Górny". Wraz z drużyną uczestniczył w Akcjach Małego Sabotażu. Po jednej z takich akcji zdejmując tablicę z pomnika Mikołaja Kopernika (11.02.1942) dostał pseudonim "Kopernicki".

Nalepka "Wawra" zniechęcająca do chodzenia do kina jako miejsca propagandy niemieckiej.

Nalepka "Wawra" zniechęcająca do słuchania propagandowych audycji niemieckich nadawanych przez megafony.

  W odwecie Niemcy nakazali zburzenie i ukrycie pomnika Jana Kilińskiego. Ale Alek znalazł pomnik w Muzeum Narodowym, co obwieścił miastu napisem na murze Muzeum. 

 Po udanej akcji aby nie kusić losu Alek wyjechał z Warszawy do majątku Olesinek k. Góry Kalwarii, należącego do Aleksandry Niewiadomskiej. We wrześniu 42 wrócił by objąć dowódctwo 1 drużyny (SAD-100) hufca GS Południe (SAD), na czele którego stał "Rudy". W 1942 ukończył kurs podharcmistrzowski "Szkoła za lasem", by wskrótce potem został podharcmistrzem (pseudonim instruktorski "Koziorożec"). W styczniu 1943 został elewem Zastepczego Kursu Szkoły Podchrążych Rezerwy Piechoty zorganizowanego przez Kedyw KG AK.
  Po 23 marca 1943 (aresztowanie "Rudego") na kilka dni objął funkcję komendanta Hufca SAD. Podczas Akcji pod Arsenałem (26.03), mającej na celu uwolnienie "Rudego" dowodził sekcją "granaty" w grupie "atak".
  Podczas odwrotu ciężko ranny w brzuch w starciu z funkcjonariuszami centrali Arbeitsamtu. Uciekając zdobytym samochodem przez uchylone drzwi zdołał jeszcze rzucić granat w kierunku Niemców. Przewieziony został do szpitala Dzieciątka Jezus na ulicę Nowogrudzką i natychmiast operowany. Na skutek odniesionych ran zmarł cztery dni później (30 marca 1943). Tego samego dnia zmarł "Rudy".

  "Alek" pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V-tej klasu za bohaterską postawę wobec wroga i śmierć na posterunku (rozkaz Komendanta Sił Zbrojnych w Kraju (-)Grota Nr BP/L 68 3.V.1943).

  Jego pseudonimem nazwano II pluton 2. kompani "Rudy" batalionu "Zośka".